در این جلسه دکتر حسین حمیدی فر، استفاده از وتیورگراس را به عنوان یک راهکار نوین بیومهندسی در کاهش فرسایش سواحل رودخانهها دانست و به بیان گزارش مطالعه موردی رودخانه کر پرداخت.
حمیدی فر ضمن بررسی پارامترهای اقلیمی نشان داد که محدودیت آب و هوایی برای استقرار گیاه وتیورگراس وجود ندارد.
وی افزود: نتایج تحقیق حاکی از آنست که گیاه وتیورگراس باعث افزایش بیش از 104 درصدی چسبندگی و حدود 83 درصدی زاویه اصطکاک داخلی در مقایسه با حالت بدون ریشه شده است که مقایسه بین پارامترهای مختلف نشان می دهد پارامترهای RAR وRDR مناسب ترین پارامتر برای محاسبه چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی خاک در حضور ریشه وتیورگراس هستند.
استاد دانشگاه شیراز استفاده از پوشش گیاهی از دیرباز را به عنوان یکی از روشهای بیومهندسی برای کنترل فرسایش و پایدارسازی شیبها عنوان کرد و اضافه نمود: تجربه نشان داده عملکرد پوششهای گیاهی مختلف، بسته به نوع پوشش، انعطافپذیری گیاهان در مقابل سیلاب، قابلیت رشد مجدد و سریع گیاه بعد از وقوع سیلاب و مقاومت در برابر شوری آب و خاک با یکدیگر متفاوت است.
